شوهر خوب

شوهر خوب ای بت شیرین‌خصال
گر نروی در پی خواب و خیال

مرد سخی‌طبع گران‌سایه‌ای‌ست
کش ز هنر پایه و سرمایه‌یی‌ست

راد و جوان‌مرد و پسندیده‌خوی
سالم و نام‌آور و ناموس‌جوی

آنکه نلغزد قدمش در شکست
دست بلندش نشود زیردست

آنکه هوس‌ران و نظرباز نیست
هر نفسش با دگری راز نیست

*          *          *

در صف مردان شرافت‌پرست
شوهر والاتر ازین نیز هست

لیک درین شش جهت از چارسوی
همسر بی‌عیب نیابی مجوی

همسرت ار ناکس و ناپاک نیست
گرچه تهی‌دست بود،باک نیست

مال و جمالت نبرد دل ز دست
کان به شبی وین به تبی بسته‌است

*          *          *

سود مجوی از جو گندم‌نمای
الحذر از ظاهر مردم‌ربای

منزل عیش و طرب است ازدواج
لیک قماری عجب است ازدواج

بخت تو گر چهره کند برده‌ای
ور نشد از باختن افسرده‌ای

قصه چه خوانم زن و مرد تمام
یافت نگردد به جهان و السلام

خوب و بدش را تو به ترازو ببر
آنکه بود خوب‌تر،او خوب‌تر

.

.

( دیوان-232/33 )