پیام رادیویی از آسمان

برخی بر آن سرند که در مزر آسمان
تابنده‌اختری‌ست کز او بوی جان رسد¹

گاهی به دست موج به گوش زمینیان
پیغام آن ستاره‌ی علوی‌مکان رسد

پندارم آنکه پاسخ ما هم به دوش برق
زین کهکشان گذشته بدان کهکشان رسد

وانگه به جلوه‌گاه فروزنده‌کوکبی
در گوشه‌یی ز بام بلند آسمان رسد

چندین هزار نسل بیایند و بگذرند
تا پیک او دوباره بدین خاک‌دان رسد

گیرم که هر دوان به زبان‌های یک‌دیگر
یابند راه و تیرا امل بر نشان رسد

آخر بگو که بعد هزاران هزار سال
گر این سفینه از دو طرف بر کران رسد

در این درازمدت از آن پیک برق‌سیر
دفع کدام شر شَد و جلب کدام خیر²

1-یکی از دانشمندان روسی علایم رادیویی عجیبی را دریافت نمود که می‌گفتند از سیارات بسیار دور(با فاصله‌ی ده هزار سال نوری) مخابره شده است.

2-شَد،به معنی شود(مضارع نزدیک)

.

.

( دیوان-337/38 )