در خوابگاه کورش اکبر نوشته بود
کای دادگر ز درگه لطف مران مرا
کای دادگر ز درگه لطف مران مرا
پیروزیم نصیب کن اندر نبرد لیک
بر دشمن شکسته،مکن سرگران مرا
بر دشمن شکسته،مکن سرگران مرا
تا نشکند حماسه‌ی پیروزیم دلی
خودبین مساز در صف جنگاوران مرا
خودبین مساز در صف جنگاوران مرا
تا بار من گران نشود از مدیح خلق
یارب مکن ز جمع سبک‌باوران مرا
یارب مکن ز جمع سبک‌باوران مرا
لرزم به خود چو خواند مسکین ثناگری
دارای دهر و خسرو صاحب‌قران مرا
دارای دهر و خسرو صاحب‌قران مرا
راهم مده به ساحت خودبینی و غرور
ایمن کن از گزند تملق‌گران مرا
ایمن کن از گزند تملق‌گران مرا
در حد خویش خادم خلق است و باک نیست
گر چون خودی شناسد اشتر چران مرا
گر چون خودی شناسد اشتر چران مرا
.
.
( دیوان-448 )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر