ثروت بی‌خیر

بود مرا یاری و یاری غنی
عیش وی از ارث فراوان هنی

مشکل زن،غصه‌ی فرزند نه
پای هوس‌پیشه به پابند نه

گفتم روزی منش اندر نهان:
مزرعه‌ی آخرت‌ست این جهان

خیز و درین مزرعه سیری بکن
آخرت خود را خیری بکن

گفت: برآنم که دو بیمارگاه
پی فکنم کنگره بر اوج ماه

بهر مداوای تنک‌مایگان
دارو و درمان بدهم رایگان

یک ده آباد درین کهنه‌دیر
وقف کنم وقف بر آن کار خیر

*          *          *

خاطرم از نیت والای او
گشت ستایش‌گر آلای او¹

 در دل خود مدح و ثنا کردمش
در پس و در پیش دعا کردمش

*          *          *

رفت از آن وعده‌ی خوش سال‌ها
خرج اتینا شد آن مال‌ها

کاخ هوس‌رانی او پست شد
مرد تهی‌مغز،تهی‌دست شد

*          *          *

خیر نیاید ز بد اندیش‌مرد
نیک‌تر آن شد که نکویی نکرد

^{1-آلا:نعمت‌ها}

.

.

( دیوان-241/42 )