دلبری شوخ و باوفا دارم
گلبنی تازه در سرا دارم
گلبنی تازه در سرا دارم
خوش‌دلم کاندر آشیانه‌ی خویش
تازه‌رویی دل‌آشنا دارم
تازه‌رویی دل‌آشنا دارم
گر به کار افتدم گره غم نیست
نازنینی گره‌گشا دارم
نازنینی گره‌گشا دارم
رفت سرمایه گر ز کف گو رو
چون تو گنجی گران‌بها دارم
چون تو گنجی گران‌بها دارم
نوش‌داروی من تویی،تو چه باک
مگر دوصد درد بی‌دوا دارم
مگر دوصد درد بی‌دوا دارم
من هم ای گل درون سینه‌ی خویش
دلی آکنده از وفا دارم
دلی آکنده از وفا دارم
گر تو در این جهان مرا داری
من هم ازین جهان تو را دارم
من هم ازین جهان تو را دارم
رستم‌آباد شمیران 1329
.
.
( دیوان-132 )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر