یا علی

تو صفا ده عشق و وفای منی
تو فرشته‌ی بام و سرای منی

تو نمک‌زن شور و نوای منی
تو بقا،تو نشان بقای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو برون ز تصرف آب و گلی
تو نشاط روان،تو فروغ دلی

تو به دیده مهی،تو به سینه دلی
تو تجسم عشق و صفای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو نواگر هستی ما شده‌ای
تو خدا نه،که نور خدا شده‌ای

عجبا عجبا که چه‌ها شده‌ای
تو نه قبله،که قبله‌نمای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو ترانه‌ی صبح امید منی
تو خلاصه‌ی گفت و شنید منی

تو تبسم عید سعید منی
تو سرود منی،تو نوای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو موید ختم رسل شده‌ای
دو جهان شده جزء و تو کل شده‌ای

همه گل،همه نکهت گل شده‌ای
تو چراغ امید و سرای منی

تو دلیل وجود خدای منی

نه ثناگر عزت ذات توام
که چو آینه محو صفات توام

به کرشمه‌ی حسن تو مات توام
تو فزون ز محیط ثنای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو ز هو طلبی همه هو شده‌ای
ز پرستش او همه او شده‌ای

همه او شده‌ای،چه نکو شده‌ای
تو ولا،تو فروغ ولای منی

تو دلیل وجود خدای منی

.

.

( دیوان-297 )