حق معلم

از حق استاد تغافل مکن
غفلت ازین حق مکن ای گل مکن

حق معلم به تو بیش از من است
خانه‌ی روح تو ازو روشن است

من به تو تن داده‌ام،او جان دهد
آنچه نیاید به سخن،آن دهد

رنج‌کشان کم کند از سختی‌ات
پیر شود بهر جوان‌بختی‌ات

بایدش از دل نه ز جان،داشت دوست
زانکه همین مهر تو پاداش اوست

.

.

( دیوان-222 )