سخن ناسنجیده

گر که زبان عقده شود در دهن
به که نسنجیده برآرد سخن

آن سخنی را بتوان تیز گفت
کش بتوان روز دگر نیز گفت

باش به راه سخن آهسته‌کار
بابِ پریشان سخنی بسته دار

مردم کم گو برد از خلق گوی
یاوه درا باشد بسیار گوی

.

.

( دیوان-223 )