نازنین مرو

از پیش دیده ای گل شورآفرین مرو
یک‌دم بیا و از برم ای نازنین مرو

عشق منی،جهان منی،هستی منی
آخر مرو ز پیش نظر این چنین مرو

بوسم نمی‌دهی مده،اما دمی بمان
شادم نمی‌کنی،مکن اما غمین مرو

رنج مرا ز صورت غمگین بیا بخوان
اشک مرا به دامن مژگان ببین مرو

رفتی تو دوشم از بر و من بی‌خود از پی‌ات
دیوانه‌وش دویدم و گفتم مهین مرو

دیدم که گریه می‌کنم و اشک چشم من
گوید به صد زبان مرو،ای نازنین مرو

شیراز1337

.

.

( دیوان-166 )