در همه کس بی‌سخن از مرد و زن
ضعفی و نقصی بتوان یافتن
ضعفی و نقصی بتوان یافتن
شوی تو هم چون دگران آدمی‌ست
آدمی از عیب و خطا دور نیست
آدمی از عیب و خطا دور نیست
چند خطابین شوی و عیب‌جو
چشم هنربین خطاپوش کو؟
چشم هنربین خطاپوش کو؟
شاخه‌ی کج هست درین باغ و راست
دیده که جز راست نبیند کجاست؟
دیده که جز راست نبیند کجاست؟
.
.
( دیوان-235 )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر