دل ز شوق گریه یی مستانه می سوزد مرا
عاقلان رحمی که این دیوانه می سوزد مرا
عاقلان رحمی که این دیوانه می سوزد مرا
آتش دوزخ نسوزاند دل بی درد مرا
ساقی مجلس به یک پیمانه می سوزد مرا
ساقی مجلس به یک پیمانه می سوزد مرا
عاقلان را مرگ مجنون بی تفاوت بود لیک
قصه گو،با نقل آن افسانه می سوزد مرا
قصه گو،با نقل آن افسانه می سوزد مرا
خار خشکم،شاخ بی برگم،نمی دانم ولی
خویش می سوزد مرا،بیگانه می سوزد مرا
خویش می سوزد مرا،بیگانه می سوزد مرا
قلانک بختیاری 1338
.
.
( دیوان-55 )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر