کم است

جانا وفا و مهر تو از بهر ما کم است
یا آنکه در سرشت تو مهر و وفا کم است

ما و رقیب هر دو نگنجیم در دلت
ما می رویم زانکه در این خانه جا کم است

من مست مهر یارم و دانم که مهر یار
از بهر غیر بی حد و از بهر ما کم است

مشتاق دوستی دل درد آشنای ماست
دردا که در جهان دل درد آشنا کم است

هرگز نبوده عدل به میزان روزگار
یا خلق را وظیفه زیاد است یا کم است

جانا گرسنه چشمی عاشق عجیب نیست
او را طمع زیاد و شما را عطا کم است

بر شاخسار حسن فراوان نشسته اند
مرغان دلفریب،دریغا هما کم است

.

.

( دیوان-77 )