ای به تو دل بسته سراپای من
پر شده از عشق تو دنیای من
پر شده از عشق تو دنیای من
روز و شبی خوش فرح انگیز رفت
خفتی و یک روز دگر نیز رفت
خفتی و یک روز دگر نیز رفت
باز شب آمد که به دستان‌گری
آیم و کم کم کنمت رهبری
آیم و کم کم کنمت رهبری
از تو بود سوز من و ساز من
گوش فرا دار به آواز من
گوش فرا دار به آواز من
.
.
( دیوان-237 )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر