آیا به یاد داری آن روز را که با هم
تا شامگه چمیدیم بر طرف بوستان ها
آیا به یاد داری کان شب چگونه ماندیم
بر قایقی سبک سیر،در زیر آسمان ها
آیا به یاد داری کز دفتر نگاهم
می خواند چشم مستت آشفته داستان ها
* * *
یارب چه عالمی بود آن شب که پیش پایت
بر سبزهای وحشی چون شبنم اوفتادم
از درگه دو چشمت با خلسه یی روان بخش
بر آستان روحت،آهسته پا نهادم
پنداشتم که آنجا دنیای نور و پاکی است
چیزی ندیدم اما خود را فریب دادم
* * *
آیا به یاد داری آن چشمه را؟ چه خوشتر
کز عمر رفته دیگر با خود سخن نگویم
رفتی تو و آرزو خفت در گرد ناامیدی
آن قصه را ازین بیش با خویشتن نگویم
* * *
افسانه های آن روز دیگر کهن شد اما
زان کهنه داستان ها چیزی به یاد داری
زان شب که پر کشیدیم با عشقی آسمانی
سرخوش بر آسمان ها چیزی به یاد داری
آن نغمه ها که خواندی،آن عهد ها که بستی
با من بگو کز آن ها چیزی به یاد داری
چیزی به یاد داری
دربند1335
.
.
( دیوان-308/09 )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر