صبر و تحمل

دامن صبر و تحمل چاک شد
زین سپس دامان غم را چاک کن

شام غم را با صبوری نور ده
اشک خود را با تبسم پاک کن

از بهار،از باده،ار عشق،از صفا
گفتگوها با دل غمناک کن

تا ز هر خارت دوصد گل بشکفد
فطرت افزون طلب را خاک کن

از حسد،از کینه،از حرص و غضب
تا توانی لوح دل را پاک کن

.

.

( دیوان-456 )