نخ و سوزن

همچو سوزن برهنه باش ای دوست
                             تا بپوشی لباس بر تن خلق

نخ صفت خادمی فروتن شو

                             تا بود منتت به گردن خلق

*     *     *     *

پیروی کن چو رشته از سوزن

                             تا که خیرت به چارسو برود

کمترین سود آن سلوک این است
                             که تو مانی به جای و او برود ¹

^{1-مضمون این قطعه محصول اندیشه ی همسرم «ایران» است و با اینکه موضوع از جمله ی افکار زنانه است و بایستی مادرم «ژاله» آنرا ساخته باشد برای خاطر ایران عزیز،از نظم آن دریغ نورزیدم.}

.

.

( دیوان-404 )