جوان‌تر بودم

دوش از هجر تو در سینه‌ی من
آتشی خانه‌کن افروخته بود

وندران عالم اندوه و فراق
از شکایت لب من دوخته بود

*          *          *

و اینک از لطف تو ای مایه‌ی ناز
چشم بد دور وصالی دارم

لیک در بزم وصالت دل من
مانده غمگین و ملالی دارم

*          *          *

تا نگویی من آشفته خیال
خوشدل از هجر تو دلبر بودم

لیک ای غایت آمال و امید
دوش از امروز جوان‌تر بودم

1312

.

.

( دیوان-412/13 )